Het is alweer twintig jaar geleden dat het toenmalige bureau Van Voorst Communicatie een tekstschrijver zocht. Onder de sollicitanten was een jongeman die in een handgeschreven brief liet weten dat hij al vanaf zijn kindertijd teksten schreef. En dat het hem geweldig leek om dat nu betaald te mogen doen. Romans, verhalen, gedichten – ik hoefde maar te zeggen wat ik wenste en hij zou het leveren. Als proeve van bekwaamheid deed hij er wat gedichten bij. Waaronder eentje over een hert dat ’s ochtends in zijn achtertuin stond. Dat hert had een gewei in de vorm van twee vraagtekens en dat had de dichter, aldus het gedicht, aan het denken gezet.

Ik vertelde de sollicitant dat tekstschrijvers bij Van Voorst Communicatie teksten schreven voor bedrijfsbladen, folders, persberichten en toespraken voor directeuren. Hier en daar een advertentietekst.

‘Dus geen gedichten?’

– ‘Nee, geen gedichten. En nee, ook geen verhalen en romans.’

Of ik een ander communicatie- of tekstbureau wist waar ze zo iemand wel zochten. Ik kon er zo een, twee, drie geen bedenken.

Destijds vond ik de sollicitatie sneu, dom en grappig. Inmiddels weet ik dat de wens van de jongeman de wens is van elke broodschrijver. Uiteindelijk wil iedere redacteur van een personeelsblad, iedere ghostwriter van de voorzitter van de raad van bestuur en iedere verslaggever van een magazine een boek schrijven. Een roman.

Ik ben als die sollicitant van weleer en tekstschrijver van nu en publiceerde in eigen beheer non-fictie en daarnaast via een uitgever een verhalenbundel. Het was de aanloop naar mijn roman. Mijn eerste roman. Afgelopen week mocht ik de drukproef goedkeuren van mijn eerste roman, Foto’s van een naderende dood.

Foto’s van een naderende dood is dus bijna klaar en kan heel snel een bestseller worden. Dat besefte ik vanmorgen, toen Anya Niewierra op de radio was. Niewierra is schrijfster en vertelde dat het een spannende dag voor haar was. Want niet lang na het interview op Radio 1 zou ze het eerste exemplaar van haar derde roman, De Nomade, in handen krijgen. Twee uur later hoorde ik tijdens de reclame dat De Nomade een bestseller is.

Zo snel kan het gaan.

Binnenkort vertel ik u vol eigenbelang dat u  een zogeheten pre-order voor de roman kunt plaatsen. En ik laat u weten vanaf wanneer de roman waar te koop is. Mocht het niet binnen een uur een bestseller worden, dan ga ik op zoek naar een bureau waar ze een romanschrijver in loondienst zoeken.