‘Zie maar wanneer je pauze houdt.’

Afgelopen zaterdag mocht ik in Elspeet een training houden voor regionale volksvertegenwoordigers van een natuurvriendelijke, ecologisch verantwoordelijke, klimaatverandering bestrijdende politieke partij. De ene helft van het zaaltje wilde leren hoe ze oppositie moeten voeren en de andere helft hunkerde naar kennis over overeind blijven in de coalitie. Aan het einde van de training wisten die van de oppositie dat ze de volgende keer toch echt een plek in de coalitie moeten veroveren. En die van de coalitie waren ervan overtuigd dat het in de oppositie veel leuker is.

Ik maak graag mensen blij.

Wat ik zelf leerde na enkele discussies in het zaaltje: in de oppositie mag je stevig tekeer gaan tegen het doodschieten van biodiverse en prachtige bevers en dat protest legt het af tegen de meerderheid van de coalitie. En in de coalitie vind je het wel heel spijtig om te moeten doden, maar is er het besef dat er gewoon niks anders op zit.

Conclusie na drie uur training van trainees en trainer: het verschil tussen coalitie en oppositie is niet enorm groot. Bevers hebben het nakijken.

‘Zie maar wanneer je pauze houdt’, zei een aardige meneer van het partijbestuur vlak voor aanvang van de training me. Zo rond half drie was er een, zoals dat heet, natuurlijk moment voor die break. Die van oppositie en coalitie waren jaloers op elkaar en het doodschieten van bevers was afgekondigd als Mooi Thema Voor Zo Dadelijk – een mooi moment dus om even te pauzeren. Het was voor de tijd van het jaar mooi weer (lang leve de klimaatverandering) en dus zochten trainer en trainees de buitenlucht op.

En daar trof ik een dame van de organisatie. ‘We houden pauze om half vier.’

– ‘Nee, we hebben nu pauze.’

‘O jee. Om half vier komen de snacks.’

– ‘Dan pauzeren we om half vier weer. Want die snacks, die willen we niet missen.’

– ‘Fijn. U bent erg flexibel.’

Of de cursisten het goed vonden als we kort na de pauze weer gingen pauzeren. Dat vonden ze ‘best oké’. Want: ‘Lekker, snacks. Daar hebben we wel zin in’.

Om half vier kwamen ze, de snacks. Mini-komkommers, cherrytomaten en ongezouten noten. Voor wie dorst had waren er glazen met iets dat groen en dik was. ‘De lunch was ook al veganistisch’, legde een cursist me uit. Ze zuchtte erbij.

Wie vliegt, compenseert de vervuiling door de aanplant van bomen financieel te ondersteunen. Wie bevers doodt, compenseert met noten zonder zout en komkommers.