Komende maandag gaat mijn tandarts na een vakantie van enkele weken weer aan het werk. Ik ga hem die dag bellen en dat is te danken aan de originele manier waarop hij aan werk komt.

Loslippigheid.

De afgelopen drie jaar negeerde ik het gebruikelijke halfjaarlijkse bezoek. Dat is trouwens de schuld van de tandarts zelf. Of beter, van zijn assistente. Die vraagt na elke controle of we maar meteen de agenda’s zullen trekken voor de volgende date. Waarop ik in haar ogen kijk en besluit dat de lente een mooi moment is.

Maar ruim drie jaar geleden was ze druk met iets anders en verliet ik de praktijk zonder die nieuwe afspraak. In de jaren die volgden waren er geen tandpijn, terugtrekkend tandvlees of ander dentaal ongemak om me te herinneren aan de tandarts of zijn assistente. De noodzaak tot controle nam zelfs af en dat kwam omdat mijn gebit een klein beetje kleiner werd. Terwijl mijn kleinkinderen op een zaterdagmiddag bij mij thuis op een lolly sabbelden, besloot ik die Chupa Chup door te bijten. Die lolly viel uiteen in twee delen.

Net als een van mijn kiezen.

Mijn vrouw maakt wel trouw haar afspraken. Bij een van haar laatste bezoekjes ging het over die controles van onze kinderen. ‘Ik zie ze geen van allen meer’, aldus de tandarts. Wat niet zo gek is, de kroost is de deur uit en zocht haar tandenheil vast elders.

‘Uw man komt trouwens ook nooit meer’, vulde de tandarts ongevraagd aan, turend naar een beeldscherm dat alle data herbergt over losse tanden, kiezen met gaatjes, afspraken en openstaande facturen. Dat systeem presenteert de data op een wijze die voor zijn patiënten genadeloos is. Die patiënt móet langskomen. Móet nieuwe foto’s laten maken. Móet betalen. Móet beter flossen.

Het staat in het systeem.

Mijn vrouw hoefde niet te vragen hoe lang het was geleden dat ik Op Controle was. De tandarts had geen aansporing nodig om haar dat te vertellen. ‘Drie jaar, mevrouw. Drie jaar.’

Maandag zit zijn vakantie erop. En, dat weet hij nog niet: dan begint zijn bijscholing ‘AVG en privacy’. Die training geef ik telefonisch, duurt een kwartiertje en eindigt met een vervolgafspraak voor een opfriscursus. Komende lente lijkt me een mooi moment.