Libelle verklaarde een maand geleden mannen met borsthaar en een buikje tot woest aantrekkelijk. Het is alweer voorbij; in de Volkskrant lees ik vandaag dat er geen ‘spekbuikgroupie’ meer te bekennen is.

Er zijn trends die langer duren. Lange tenen bijvoorbeeld, die zijn al bijna twintig jaar in de mode.

Voor een bedrijf dat wereldwijd dingen doet in elektronica, mocht mijn bureau een jaar of vijftien geleden ooit een stukje schrijven over ‘een nieuwe generatie bankautomaten’. Een collega van me schreef dat bankautomaten ontzettend handig zijn voor mensen die een gat in hun hand hebben. Dat zinnetje moest er uit van de opdrachtgever.

‘Want je zult maar écht een gat in je hand hebben en dat dan lezen. Pijnlijk.’

Voor hetzelfde bedrijf schreef ik destijds iets over asielzoekers die werden opgeleid om software te ontwikkelen met de programmeertaal Cobol. Die asielzoekers waren onder andere Afghanen. De kop boven het stukje was snel bedacht: ‘Van Kaboel naar Cobol’.

‘Dat kan natuurlijk niet. Afghanistan en zo, dat ligt allemaal erg gevoelig.’

Het waren signalen van een veranderende tijdsgeest. Het was de tijd dat Mohamed Rabbae, de toenmalige directeur van het Nederlands Centrum Buitenlanders, cabaretiers opriep geen grappen te maken over de islam en over moslims. Want humor en islam, ‘dat ligt erg gevoelig’. Saillant: een satirisch programma liet weten dat al die stigmatiserende grappen over moslims geen grappen waren, maar gewoon de waarheid. ‘O, gelukkig! Dan mag het wel’, lieten ze een nep-Rabbae zeggen.

Wat ook weer heel gevoelig lag natuurlijk.

Afgelopen week grapte Gerard Cox tijdens een prijsuitreiking dat zijn liedje ‘Het is weer voorbij die mooie zomer’ dankzij het langdurig nananana fijn was voor allochtonen – die konden ondanks hun gebrek aan kennis van de Nederlandse taal dan toch met gemak meezingen. Subiet verliet een dame de zaal en omdat niet iedereen dat statement opmerkte, zocht ze er de publiciteit mee. Die Cox is een racist, roeptoeterde ze.

We doen er nog eentje. De grappenmakers-site De Speld publiceerde het nepbericht van een vrouw die een nieuwe methode vond om af te vallen: een been amputeren. Scheelt twaalf kilo en je hoeft daarna ook niet mee te hardlopen. U voelt hem al. ‘Erg pijnlijk voor mensen die een amputatie hebben moeten ondergaan’, schreef iemand op Facebook. ‘Ik denk dat mensen die een geamputeerd lichaamsdeel hebben, liever twaalf kilo zwaarder hadden gewogen’, schreef een ander.

Het scheelt misschien geen twaalf kilo, maar voor al die verbolgen, fijngevoelige dames en heren: laat uw voeten amputeren. Het is een verademing, zo zonder lange tenen.